Açlık Grevi Çadır Günlüğü
- Gün
Merhaba bugün açlık grevimizin 11. Günü. Sabah 07.00’da kalktık. Çadırımızı temizleyip toparladık. Günlük gazetemizi okuduk. Gazetelerde Paris’teki ISID’ın saldırısını öğrendik. Emperyalizmin besleyip büyüttüğü ISID kontrolden çıktı. Kendisiyle anlaşma sağlayamadığı herkese savaş ilan ederek masum halkın kanını döküyor. Çözüm emperyalizm ve onun yarattığı kiralık katillere karşı halkın kendi önlemlerini alarak savaşmasıdır.
Gazetelerimizi okurken mahalle halkından Rasim Amca geldi her zamanki gibi bize şeker getirmişti. Cebinden çıkardığı şekerleri bize verdi. Yürüyüş dergisinden Sevcan Yavuz’u göstererek “Ben onu tanıyorum okula gitmişti” dedi. Rasim Amca gittikten sonra sobamızı temizledik. Öğleden sonra diğer mahallelerden arkadaşlar geldiler hep beraber çay içip sohbet ettik. Akşama doğru G-20 zirvesini protesto eden Halk Cepheliler geldiler. Daha sonra İdil Kültür Merkezi’nden bir ablamız ve Halkın Mimar Mühendisleri’nden iki arkadaş geldiler. Gece nöbete kalacaklarını söylediler biz de onları bırakarak uyumaya geçtik.
- Gün
Açlık grevimizin 12. gününe geldik. Sabah 07.00’de kalktık, sobamızı yaktık. Gece kalan arkadaşlarımızı uğurladık. Gazetelerimizi okuduk. İlerleyen saatlerde Grup Umut Yağmuru çadırımıza gelip bizleri ziyaret etti. Çadırı ilk açtığımız zaman bizimle 1 haftalık açlık grevinde olan arkadaşımız da geldi. Gelirken bize şeker ve jelibon getirmişti. Daha sonra hep beraber çay içip sohbet ettik. Uzun süreli açlık grevinde olan arkadaşlarımız B-12 vitaminlerini içtiler. Öğlen saatlerinde Şehidimiz Muharrem Karakuş’un babası geldi. Hepimiz elini öptük, bizlere o da şeker getirmişti. Kendisine bir bardak çay doldurduk ve sohbet ettik. Biraz oturduktan sonra tekrar geleceğini söyleyerek ayrıldı. Mahallemizden Fidan Ana geldi bir şeye ihtiyacımız olup olmadığını sordu. Daha sonra TAYAD’ın 30. yıl yemeğine gideceğini söyleyerek yanımızdan ayrıldı. Mahalleden Ahmet Amca’mız bize yakacak odun getirdi.
Akşam saatlerinde Dev-Genç’liler geldiler. Biraz sohbet ettikten sonra gittiler. Dilek’in Abisi Emrah Abi’de çadırımıza geldi. Onun hapishane anılarını merakla dinledik. Aslında kendisinin de açlık grevine girmek istediğini söyledi. Ama sağlık sorunları olduğu için başlamamasının daha doğru olacağını söyledik. Açlık grevinde olmasa da onun da bizlerle beraber faşizme direndiğini biliyoruz, bizim büyük bir aile olduğumuzu ve onun da yüreğinin bizimle beraber olduğunu söyledik. Emrah Abi gittikten sonra Dilek’in annesi Aysel Teyze ve akrabaları çadırımıza geldiler. Bizleri görmek istedikleri ve yanımızda olduklarını söylemek için gelmişlerdi. Hep beraber çay içtikten sonra ayrıldılar. Hepimiz Aysel Teyze’yi gördüğümüze çok mutlu olmuştuk daha önce de gelmişti ama bu sefer daha güçlüydü. Gözleri bizlere sevgiyle bakıyordu.
Saat 21.00’da “Borsa” adında bir filmi hep beraber izledik ve üstüne sohbet ettik. Saat geç olunca nöbetçi arkadaşları bırakarak uyumaya geçtik.
ARMUTLU HALK CEPHESİ
