DENİZE GÖMÜLEN İNSANLIK
Yerinden yurdundan edilmiş
Yarım kalmış yarınları
Yarınlara dair umutları
Vahşi, acımasız
Ve kana susamış canavar
Söndürmüş ocakları
Almış ellerinden geleceklerini
Süpürmüş bir sel gibi
Yarınlara dair umutlarını
Süpürmüş bir sel gibi
Vatan dedikleri topraklarından
Açtılar, yarınsızdılar
Vatansızdılar
Çöreklenince kana susamış vahşi
Doğup büyüdükleri vatanlarına
Açıldılar göç yolarına
Bir daha aç kalmamak için
Yeni yarınlar için…
Umutlar uçar gider
Dağlar, denizler aşar
Bazen yok olup gider
Yarım kalır göç yolculuğu
Son bulur
Mezarsız ölüler diyarında
İnsanlığın gömüldüğü
O karanlık sularda
Kıyıya vuran bebelerin
Donup kalan bakışlarında
Donup kalan çığlıklarında
Duyulur sesleri ancak
Yarınsız
Vatansız
Denizlere gömülen insanlığın…
Yok, yok, yok!
Gayrı yeter, yok!
Yarınsız değil,
Umutsuz değiliz
Vatanımda aç bırakan
Yeni vatan ararken
Göç yollarında
Karanlık sulara gömen
Acımasız, vahşi
Ve kana susamış
Canavarlara karşı savaşmalı insan…
Çare değil kaçmak
Kana susamış canavarlar
Göç yollarında da buluyor seni
Yarınlarımız da
Umutlarımız da
Kendi ellerimizde
Birleşmeli ellerimiz
Kendi vatanımızda
Kovmalı emperyalistleri
Ve her türden işbirlikçilerini
Değilmi ki gömülecek sonunda…
Değil karanlık denizlere
Kendi toprağına gömülmeli insan…
4 Eylül 2015
