“Seferihisar açıklarında HAYAT bulmak”
İzmir’de TAYAD’lı Aileler, 1998’de İzmir Seferihisar açıklarında katledilen Neslihan Uslu (HAYAT), Mehmet Ali Mandal, Hasan Aydoğan ve Metin Andaç’ı andılar.
31 Mart 1998’de İzmir Çeşme’de gözaltına alındıktan sonra yaklaşık 1 ay boyunca işkenceler gören Hayat, Mehmet Ali, Hasan ve Metin, Nisan sonlarına doğru faşist katiller tarafından Seferihisar açıklarında bir tekneye kolları bacakları kırık bir şekilde konularak teknenin bombayla patlatılması sonucu şehit düşmüşlerdi.
TAYAD’lılar, evlatlarını ne hapishanelerde, ne sürgünlerde ne işkencelerde sahipsiz bırakmadılar. Gün oldu hapishaneler önünde evlatları için nöbetler tuttular, gün oldu onlar da evlatlarıyla ölüm oruçlarına girdiler ve şehit oldular gün oldu kardeşlerinin kemikleri için ölüme yattılar. Gün oldu gözaltında kaybedilen evlatlarının peşine düştüler. Onların adalet talebini dile getirdiler. Kiminin evladıydı kiminin eşiydi yoldaşıydı kiminin abisi kiminin teyzesiydi devrimciler. Önce evlatlarını sonra düşüncelerini sahiplendiler.
Faşist AKP iktidarı, şehitlerimizin cenazelerine sahip çıktık diye, onların mezar başlarını hiç boş bırakmadık diye saldıradursun. Özgür, bağımsız, sosyalist bir vatan uğruna Anadolu’nun dört bir yanında evlatlarımızın kanı var. Denizlerde bile… İşte Hayat, Mehmet Ali, Hasan ve Metin de halka gözdağı vermek için vahşice katledildiler. Ama Hayatlar bitmedi, bir gidip bin geliyorlar. Hayat gibi Dev-Gençliler, Metin gibi köylüler, Mehmet Ali gibi devrimci işçiler direnmeye, savaşmaya devam ediyorlarsa en büyük pay şehitlerimizindir. Onları sahipsiz bırakmadık, unutmadık.
Onların katledildiği tarihlerde 29 Nisan günü İzmir TAYAD’lı Aileler olarak Seferihisar’a gidip karanfillerimizi denize, evlatlarımızın ellerine bıraktık. 6 kişinin katıldığı anmada onların hayatını anlatan metinler okuduk, onlar için yazılan şiirler okuduk. Saygı duruşunda bulunduk. Onları katledenlerden hesap soracağımıza söz verdik. 1 saat süren anmanın ardından şehitlerimizle vedalaşıp ayrıldık.
